dikenli tellerim

Sezen Aksu - DUA

duymuyor muyum
ya da görmüyor mu gözlerim
sanar mısın okumayı unuttum
ben sadece dilimi tuttum, tutuyorum...
günün eziyeti tiksindirirken
aldığım havadan
içtiğim sudan,
koşarken bedenim zamanda
ve koşarken kanım damarımda
kifayetsizlerle boğuşurken
insan olmayanların arasında
hala insan olmaya çalışarak
kimi zaman iyiliklerimden bile arınarak
boğularak
yorularak
kusarak
ağlayarak yaşıyorum
sığmıyorum taşıyorum da
ne anlatabiliyorum
ne de taşıyabiliyorum...
bağırırken susmayı
susarken haykırmayı diliyorum
içimin içine ediyorum
duruyorum
dinliyorum
tanrıdan af diliyorum...
bir rüzgar esiyor zaman zaman
kızılayın ışıklarında
bi kahve kokusu
bir pazarcı bağırtısı
bazen motorda yüzüme çarpan serinlik
bazen gözüme değen derinlik
azad-ım kendimden bile
korkuyorum
hem de çok korkuyorum
hep de korkmuştum
neyseki anam babam koruyorlar
sonra kardaşım var benim kocaman
doslar var, canlar var
beni bilenler, bilmiş olanlar var
bilmişliğinden  vazgeçmicekler var
işte onlar
sen, sen ve siz
tek avuntum...
bir damla yürek bırakabildiysem
benden bir damla,
daha ne gerek bu meczup adama...

yaşadığını bilmek, biryerlerde...

şimdi ben ağlamak istiyorum diye
ayıp mı?
ya da günah mı?
yazık mıdır gözlerime?
dökebildiklerimden hiç hayıflanmadım
gün oldu üstümü ıslattılar
gün geldi içime aktılar
bazen başıma dikilip tepemden baktılar
bazense hiç takmadılar...
işte böyle yaşadık onlarla
yaşamaya da devam ediyoruz
gözlerimize geliyoruz
kah dökülüyoruz, kah ıslatıp geri dönüyoruz
bir düğüm, her şekilde boğazımızda
acımızla yutkunuyoruz...
çok şükür anlayanım var
bukadar zamanda bile bildirebilmişim
bilinebilmişim...
hiçkimse değilmişim ya,
biryerlerde yaşıyorum ya hala, hep...