"var"lara bakalım biz

dilim yorgun
içim yorgun
suskunum yine çığlık çığlığa
şükür ki biliyorum istediğimi
tek korkum, ya ölmüşsem
ya artık kabuksam
bir işe yaramazsam
güneşte kararamaz
soğuktan kaçamazsam???
gerçi vesvese bunlar
önümde en güzelinden yıllar var
derin bir nefes
sırtı dikleştir
iki damla yaş dök gözünden
ve yola devam et
seni sevenler,
bir de sevdiğin var...

yüzkırkdört mevsim

mevsimleri eskittim ben
çok kışı beyaza boyadım
yazları gölge arattırdım
yemyeşildi ilkbaharlar ben geçerken
sarısıyla grisine bayıldım sonbaharın
çok mevsim eskittim ben
yüzümde bambaşka ifadelerle
gözümde yaşlar
dudaklarım gülümser
yollarda yürürken
çok ama çok mevsim eskittim ben
gittim geldim kaldırımlarda
ıslandım mesela yağmurlarda
karların arasında yürüdüm
dara düştüm tepemde güneş
yinede işte, hava beleş
içime çektim, derin derin
mevsimler eskittim ben
mevsimlerde beni eskitti
ama umutlarım yeşermekten
yeni filizler vermekten hiç vazgeçmedi
evet eskidim
ama yaşlanmadım
neler gördüm, neler ettim
ama taşlaşmadım.

üşümüyorum artık

sokağın ortasındasın
ortasındayım
ortasındayız aslında hepimiz.
dört sokak lambası
dört köşede
dört yol demek bu da.
etrafın apaydınlık
yüzünse gölgede
bana göre ileriye dönmüşüm yüzümü
kimilerimiz taa buraya kadar sürüklemiş peşinden hüzünü
ve kimine ileri olan kimine geçmiş
bazısına umut ve gelecek
bazısına ise geçmişten gelen endişe
bazen işte içinden geçiyor,
hay gelmişe ve geçmişe.
...
o dörtyol ortasında
soluk soluğa
aklım bir
ruhum sakin
elimde yanmamış bir sigara
nefesim buharlaşırken
ve kollarım yanımdan sarkmış
gözüm ilerde
atıyorum sigarayı yere
bir adım atıyorum ileri dediğim yöne
ve sonra bir adım daha
başım döne döne
çok uzun yol geldim buraya kadar
çok dörtyol
çok yolayrımı geçtim
ve bir adım daha
burdan sonrası huzura
burdan sonrası
sağlığa, afiyete ve mutluluğa
nokta

sana göre bahar çarpması, bana göre "deep"resyon

yazamıyorum

şarkı söyleyemiyorum

çalamıyorum

vuramıyorum notalara

ağlayamıyorum

adım atamıyorum

gün oluyor, nefes alamıyorum

kifayetsizim kendime

silkelenmem lazım

ama silkelenmek için ne gerek?

dilimde telkinler

sonra yatay vaziyette tembellikler

ya cesaretimi kaybettim

ya da bildiğin tembelim

boşa geçiyor dakikalar

yapılacak onca güzel şey varken

bazen korkuyorum bomboş ölmekten

toparlanmalıyım

kalkmalıyım

önce yürümeli

sonra belki koşmalıyım

sonra dinlenmeli

ve her anın tadını çıkarmalıyım

cesaretim var, halim yok

ya tembelim

ya da depresyondayım.

dün ne ki, bugün sensin, yarınsa biz...

ne cuma sevindirebilir sensiz,
ne de pazartesi yorar.
anlamsızlaşıyor günler, saatler, dakikalar.
varlığının anlamıyla
yokluğundaki anlamsızlığım
yüzümden okunuyor her an.
bu yüzden korkmam
bu yüzden aptallığım
bu yüzden
senden önce var olmamış olmam...

tam

demiştim
seni beni olmaz bu işin
olsa olsa bizi olur...
zaten olmaz da hiç,
senli benli ortaklıklar yürümez.
mecburuz yani artık
biz olmaya,
çünki paylaştıkça senden gider biraz
ben artarım.
benden gider biraz
sen çoğalırsın.
dengedir yani.
benim kalmadı sabrım bana
bana biz lazım artık
yerin hazır, sol tarafımda
gönlümün hemen ortasında,
gel artık biz olmaya
ve biz çoğalsın sonrasında...

bazen, biraz, zaman zaman

ölmeyeceğim inadına
ve inkar da etmeyeceğim yaptıklarımı,
olduklarımı,
söylediklerimi,
kim olduğumu yani.
hiç demedim ki "ben öyle değilim"
sen ne istediğini söyle, ben oraya geleyim.
ettiysem itham eğer bilmeden
ve yönelttiğimi kendimde yapıyorsam elimle, dilimle,
biliyorum, evet biliyorum, farkındayım.
ne sütten çıkma ak kaşığım
ne hatasız kul
ne kendini bile görmez bir şaşıyım
ne de katil bir karadul.
şükürlerim borçtur
ve teşekkürlerimse sana.
beni bana bildirdirdin
ve şükür ki kendimi öğrendim.
ama demem o ki işte
öl-me-ye-ce-ğim,
neden biliyor musun?
çünki güzeldir huzuru bekleyebilmek ölmeden
zordur ama, güzeldir
bir gün, bir şekilde geleceğini bilmek...

sus/pus

yedi tepe yoktu belki şehrimde
ve on dört defa bıçaklanmıştı ruhum
yüzlerce gün önce.
en tatlı bıçak yarasıydı hayatımda aldığım
ve tadı dudaklarımda hala.
yüzlercesi geçti ya günlerin
geçen şeyler gitmiş sayılır ya bazı diyarlarda,
yok bizde geçti gitti demek.
geçen her gün,
daha çok geliyorsun demek...

al/ver

nefes,

bir biri ardına,

taşımak için ruhu yarına.

nefes,

ard arda,

beklerken, zaman geçsin diye.
nefes,
durmadan,
beklerken aslını, ölmeyeyim diye.

olduğun gibi

dinleyiniz... Bab-ı Esrar / Yansımalar

nefesin batardı tenime,
öyle severdim ki nefesini
battıkça gerçek olurdun.
sözlerin dikenli sarmaşıktı,
öyle dinlerdim ki
duydukça yanımda olurdun.
birtek dudakların yakmadı hiç canımı.
onlara dokundummu
huzur olurdu,
sen olurdum...

ölmedik daha

dilimizde hep bir boşvermişlik,

hep bir "yarına kalsın

aman boşver"cilik.

eh be canım ciğerim

ya yoksa yarın???

dün gece esti akşam rüzgarı

oturdum anlattım insanlara,

dedim ki;

ya yoksa bu akşamın sabahı?

ya birdaha göremeyeceksek evden çıkarken evde bıraktıklarımızı?

ya en son kırdığın olmayacaksa yarın?

ya anlasın diye beklerken sen o anlayamadan kaybolacaksa birinizden biriniz?

şu koskoca hayat aslında öyle kısa ki 

bazılarınız inanmaz dün gece bunları söylediğime

hayat öyleki, bazen aynı şeyleri düşürür akla

biz onu yenmek için atsakta kırk takla

o bildiğini okur

alacağını alır gider

kalana da "söyleyeydin, susmayaydın, beklemeyeydin" der

korkmayın yahu,

sevdiğiniz söylemekten ölmezsiniz

ama ölmüşe hiçbirşey söyleyemezsiniz...

banane herkesten

sessiz sedasız,
ucu sonu yok,
duruyorum, duruyoruz.
arkamızda papatyalar
önümüz yağmur bulutu
bilinmez yağar mı !?
biz yağdık mesela,
gözlerim ve ben ve gökyüzü,
siz de yağmışsınızdır,
için için.
peki, ne için?
korktuk
herkes gibi olmaktan,
yok olmaktan,
ama birşeyi unutmamak lazım,
sevgi yok olmaz ki...

(d)uyuyor musun?

ne sana geliyordu uyku
ne de bana
elmizdeki sadece
yürekten bileğe bi sıkıntı
gere gere ayaklarımızı
ve bastırarak yastıklara yanaklarımızı
sabahı çağırıyoruz her gece
bekliyoruz inatla
uyku da, sabah da gelmesede...

beyazım

siyah beyaz bir sessizlikti bizimkisi
renkli çığlıklar arasında.
etraftaki herkes bir başka haykırıyordu,
ve biz susuyorduk
siyah beyaz ve grinin tüm tonlarında.

şşşş uyuya(maya)n var

aramız iyi değil uykuyla bu ara,
ben istiyorum o yok
o geldiğinde benim tadım yok
tam arada buluştuk diyoruz
bi bakmışız
sabah olmuş
vakit yok...

"biz" ölürken yanında hep "ben"i de götürür

yanacağız illaki,
ödeyeceğiz bedelini günahlarımızın
son zerresine kadar.
öleceğiz severken,
sevmekten öleceğiz hatta,
kül olacak ruhumuz,
adımız bulut gibi
savrulacak rüzgarla.
yanacağız işte,
böyle derinden,
hani damarlarımıza kadar.
ağlamaktan yaş kalmayacak gözlerimizde
başımızsa ağrıyacak çatlarcasına.
öleceğiz işte,
öleceğiz sevmekten.
canımız illaki yanacak,
nefes alamayacağız sonra
iç geçireceğiz görünce sevenleri
daha mı söyleyim
öldük işte
bile bile
göre göre
giyotinle
öldük , döndük cesetlere.

güzdüz/gece/gündüz/gece

ulan akşam rüzgarı
nedir senin derdin benle
şart mı esmen üstüme üstüme
ve ne bağırıyorsun yüzüme??
salak mıyım sence,
duyamıyor muyum efendi gibi dediklerini?
bi git şurdan,
vazgeç artık,
taciz etme durmadan.
ey kalbini kırdığım akşam rüzgarı
lan sen ne acımasızmışsın
içim ürperiyor
hatta canım yanıyor ara sıra
hadi sarıp sarmalıyorsun bedenimi
anladık
ne alıp vermediğin var ruhumla?
çekinme bak,
ne derdin varsa söyle bana,
hallederiz,
ölüm yok ya ucunda...
buz kesiyor içim geceyarısına doğru
gözlerim bir uyur bir uyanık
ağlıyorsun sen sessizce
ve ben kalkıp üzerini örter gibi
kapatıyorum pencereyi üstüne.
hey gözünü sevdiğim akşam rüzgarı
esme tüm gece, olmaz mı
güne zor dayanıyor ayaklarım
gece de senden ötürü ıslak yanaklarım
esme, gürleme akşam rüzgarı
kızma gayrı bana,
kırılıyor kanatlarım...

gidenlerden olmamak

vazgeçme!
yarın bir başka olacak.
ki zaten dün,yoğrulduğumuz,
bugün, yaşadığımız,
yarınsa, umduğumuz değil mi?

birkaç nota

oralarda mısın hala?
nefesin hala gözlerini buğulandırıyor mu?
"var" mısın? ve varmısın hala?
duyabiliyor musun şarkılarını kulaklarında?

ben siyah olsam da, sen hep pembe kal

usanmışlığımdı yazdığım,
ve inadına pembe sayfalara.
bizde sözler tutulur
ölsekte yorgunluktan.
söz çıkmaz ağızdan, sözde duruldukça.
gönül bekler usanmadan,
yar cellat olmadıkça...

çığlık

neydi derdi bu gecenin
hiç mi uyumazdı yıldızlarla
neden tutardı nefesini
ve neden ağlamazdı
bağıra çağıra...

bir artı bir

bir damla düşer gözümden yere
sarılırım karanlığa
içim sıcak
ellerim buz gibi.
kirpiklerimde buzdan saçaklar
yüzümde kan izleri,
ah bu mendebur hayatın gizleri.
susmayı beceremeyen dilim
ve işbilmez eşekarısının boşgezenliği.
öyle çok yağdık ki haftalarca,
hem sen, hem ben
hem Ankara...
sel olduk,
duruluyor şimdi şehir
ve sanki herşey ondan yana...

minik yeşil yaprağı beklerken

korkuyorum,
ve sanırım çok.
ki sorarım,
hangimiz korkmuyoruz?
önüme alıyorum içimdekileri
ve şavaşıyorum onlarla
kafatasımla parçalara ayırıyorum
incecikleri görebilmek için,
ve kalbimi söküp yerinden
kana buluyorum onları
gizli mejsaları okuyabilmek için
ve aklım zaten bin ile boğuşurken
karşıma çıkan bu bir ile kavgam
çok uzadı artık sanki.
ya birdir ya sıfır
ya kalırsın ya gider
ya ölürsün ya yaşar...
bu bir hadi neyse geçer de,
içimdeki bin beni aşar...
güneşe haykırdım, duymadı elbet
suya fısıldadım, gidemedi derine
en son toprağa sustum,
bir umut, belki filizlenir diye...

yok ötesi

şimdi sadece iki kelime etsem,
iki kelam
tek anlam.
seni beni yok yani bu işin
denildi mi bi kere
hep aynı anlam,
iki kelam
tek anlam.

kıpkırmızı

bazen canım yanıyor dersin
çığlık atmak istersin sokak ortasında
gerçekten bağırmak
mesela ben dün bağırdım
bir inşaatın yanından geçerken
koca koca otobüslerin gürültüsünün arasında
duyurmadan haykırdım deli gibi,
işte öyle.
sorarsın bazen
gözüne çöp kaçsa ben yanarım da
neden kızılcık sopasıyla vuruyorum? diye
yanar işte canın yine
ne üzdüm diye diye,
işte öyle.
sonra bazen
neyse, öyle işte............................................

üç milyar kalp atışı

çalılarda dolanmış
dikenlere bulanmış
etekleri mis gibi kir pas içinde
toprak toprak olmuş ayacıkları
kıpkırmızı yanacıkları
gözleri öpülesi, pırıl pırıl
kirpikleri tehditkar
öpeceksen eğer o dudaklardan
kesin batacaklar yanaklarına.
elleri rüzgar
bazen hafif meltem
bazen fırtına.
sözleri güneş,
bazen yaslanır sırtına
bazen başını eğdirir ışığında.
kokusu, evet kokusu aynı yağmur.
yani nereden bakarsan bak
hayat gibi işte sevdiceğim,
her haliyle yaşanmaya değer...

ihtimalin farkındalığı

ve sonra hiç kalmadı
ben kendi elimle
doluya koydum almadı,
boşa koydum doldu taştı.
bu yürek işi, beni bile aştı.
iki el, dört kol, bilmem kaç parmakla sarıldım
kanımı döktüm
"çok" ile "az"ı karıştırmışım
yanılmışım
çünki bazen "çok" , çok gelirmiş
ve sonra işte, hiç kalmamış, "hiç" kalmamış...

ben de gidicem, birgün...

yutkunuyorum
tutunuyorum
bazen bir kelimeye
bazense sadece bir harfe
öyle işte, tutunuyorum...
gülümsermiş gibi bir mimik
aklımdakiler, dağ kadar minicik...
ben iki elle sekiz kürek çekiyorum
sen on altı, hatta belki otuz iki
bıraksan da keşke
sadece ben çeksem kürekleri
yanıyor ellerim tutmaktan
ama razıyım
yanmasın ne yürek
ne sen
ne de başka biri.
biliyor musun
biliyor musunuz
ben, evet ben
çok günah işledim
kimini ödedim
kimini ödüyorum
kimini ödeyeceğim.
ve unutmadım,
herkesin cehennemi kendisidir aslında,
tam da burada
kalbinin içinde.
evet, evet, bu dünyada
cehennem ateşi elini yakmaz
o yanık ne ki...
velhasıl kelam
nere gidem, nasıl edem, ne yapam
bir oturup bir kalkam
en iyisi ben
nefes aldıram
ve nefes alam
durduğum yer en güzeli
sol yanın
ben hep oracıkta kalayım.........

sabahın körü

ve ben susamıyorum yine
ne dilim duruyor
ne elim
içinde sus olan tek şey
sana olan sessiz susuzluğum.
bağırıyorsun desende,
susamıyorum desemde,
sessizim işte
çığlık çığlığa sessiz,
dopdolu seninle, ve sensiz!
dilinde hep bir eminsizlik
beni korku uçurumunun köşesinde tutan,
koca koca bulutlarla beni yutan
yerden alıp
yel misali
geri yerlere vuran...

kimbilir

bukadar çabalarken ben
ve hala yanlışsam eğer
yanmışım meğer...

diyemedim ki

ben neden suçluyum
biliyor musun?
ve neden düğüm boğazımdaki
neden yutkunamamam.....?
bir zaman evvel dedim ki
ben değişirim
değişebilirim
gelişebilirim
içimdeki canavarla yenişebilirim...
ve yenişiyorum da, yeniyorum
ağır aksak.
ama kendimce söz kestim
bir dilek için
birdaha
birdaha asla
asla ve asla
kimseyi kendinden etmicem diye
budur yakan canımı
budur...
ben aslında tek bişey istedim
yanımda ol, hep.
her ne sürçi lisan ettiysem
affola...