dilimizde hep bir boşvermişlik,
hep bir "yarına kalsın
aman boşver"cilik.
eh be canım ciğerim
ya yoksa yarın???
dün gece esti akşam rüzgarı
oturdum anlattım insanlara,
dedim ki;
ya yoksa bu akşamın sabahı?
ya birdaha göremeyeceksek evden çıkarken evde bıraktıklarımızı?
ya en son kırdığın olmayacaksa yarın?
ya anlasın diye beklerken sen o anlayamadan kaybolacaksa birinizden biriniz?
şu koskoca hayat aslında öyle kısa ki
bazılarınız inanmaz dün gece bunları söylediğime
hayat öyleki, bazen aynı şeyleri düşürür akla
biz onu yenmek için atsakta kırk takla
o bildiğini okur
alacağını alır gider
kalana da "söyleyeydin, susmayaydın, beklemeyeydin" der
korkmayın yahu,
sevdiğiniz söylemekten ölmezsiniz
ama ölmüşe hiçbirşey söyleyemezsiniz...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder